iPod cz. II - Classic

Pierwszy iPod zwrócił na siebie uwagę rynku, jednak nie stał się z miejsca hitem. Znacznym ograniczeniem była wersja tylko na Mac OS. Gdy 21 marca 2002 roku pojawiła się wersja PC, a iPod zaczął się stawać coraz popularniejszym odtwarzaczem muzycznym. iPod wówczas był sprzedawany w dwóch wersjach PC i Mac OS. Można było wersję z Mac OS przerobić na wersję PC aktualizując oprogramowanie, lub wersję na PC przerobić na wersję Mac OS. Dla użytkowników PC pewnym problemem był wówczas brak iTunes na PC. Na platformie Windows trzeba było użyć programu Musicmatch Jukebox, które Apple dawało na płytach wraz z iPodem. Jednak największym problemem był port FireWire. O ile każdy, współczesny iPodowi komputer Macintosh wyposażony był już w FireWire, na platformie PC te porty nie były raczej standardowo montowane, a z tego co pamiętam, karty PCI z tymi portami też nie były najtańsze. Użytkownicy Macintosha potraktowali udostępnienie iPoda na Windows jako ... swoistą zdradę. Sam początkowo tak też to postrzegałem, jednak niedługo okazało się, że sprzedaż gwałtownie skoczyła w górę. Stała za tym także fantastyczna kampania reklamowa iPoda. Jobs stwierdził, że reklama iPoda pociągnie za sobą także sprzedaż komputerów Mac, w związku z czym udało mu się przekonać zarząd, aby przerzucić część budżetu reklamowego iMac'a właśnie na iPoda.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=9KvPZa2sK4Y] Muzyka: The Propellerheads - Take California

Reklama pierwszego iPoda była jeszcze dosyć tradycyjna. Przedstawiała ona możliwości iPoda, łatwość przenoszenia muzyki, możliwość słuchania jej w każdej chwili. Ta reklama była wyświetlana lecz szybko została wyparta przez kampanię reklamową jaką zlecono agencji TBWA\Chiat\Day. Odpowiedzialnym za nową kampanię był James Vincent i przypadło mu trudne zadanie przekonać Jobsa do swojej wizji reklamy. Vincent postanowił się skupić nie tyle na funkcjonalności iPoda i jego możliwościach, a na wizerunku w czym pomagała mu biel urządzenia i słuchawek. To właśnie ta biel stawała się symbolem iPoda. Zaczęło się od plakatów, które prezentowały tańczące kontury postaci z białym iPodem na kolorowym tle.

Reklama nie wskazywała na cechy urządzenia - no poza bielą - ale na fakt, iż jest to bardzo osobiste urządzenie. Dziś plakaty te osiągają całkiem niezłe ceny na ebay'u. Uruchomiono także z kampanią telewizyjną, podczas której użyto piosenek kilku wykonawców jednak chyba najbardziej wypromował się zespół Black Eyed Peas o którym z czasem nawet mówiono, że to nadworny zespół Apple, gdyż reklamował także iMaca G5.

W reklamie tej główną postacią był młody tancerz i zarazem aktor Harry Shum Jr.

iPod 3 Generacji Dock Connector

W kwietniu 2003 roku Apple dokonuje pierwszej, poważnej modyfikacji iPoda. Mechaniczne przyciski zastąpiono przyciskami dotykowymi. W mojej ocenie był to jeden z najwygodniejszych w obsłudze iPodów. Tu wytłumaczę moją filozofię obsługi tego typu urządzenia. Jeśli trzymam urządzenie w kieszeni kurtki i bez wyciągania go jestem w stanie podgłośnić, ściszyć muzykę, włączyć i wyłączyć utwór, wcisnąć pauzę lub przełączyć do następnej lub poprzedniej piosenki, uważam takie urządzenie za wygodne. W przypadku pierwszego iPoda dało się to zrobić, choć czasem mieszały mi się przyciski play/stop/rew/prew (czyli te na okręgu). W przypadku iPoda Dock Connector, przyciski były już dotykowe i umieszczone nad kółkiem oddzielnie od siebie. Nie dało się pomylić.

Wielkim przełomem było zastosowanie nowego złącza Dock Connector (nadal obecne w iPhone 4S i iPod Classic). Jak wspominałem, użytkownicy iPoda i Windows mieli problem z FireWire. W przypadku nowego złącza problem został rozwiązany i iPoda można było podpiąć do portu USB choć ładowanie odbywało się tylko w przypadku użycia FireWire lub zasilacza, jeśli ktoś nie posiadał FireWire w komputerze. Jeśli chodzi o wymiary nowego iPoda, nie było różnicy między nowym a starym, choć nowy iPod sprawiał wizualne wrażenie cieńszego. Nowy iPod był lżejszy o 30 gramów i pojawił się w wersjach 10, 15, 20, 30 i 40 GB.

Dane techniczne:

• CPU: ARM7TDMI taktowany 90 MHz
• RAM: 32 MB
• HDD: 1.8" ATA-5
• Złącza: Dock Connector, wyjście słuchawkowe.

Złącze Dock Connector umożliwiało nie tylko transmisję danych, ale także transmisję dźwięku oraz umożliwiało sterowanie iPodem, dzięki czemu powstało do niego wiele dodatków zwiększając jego popularność. Producenci zewnętrzni prześcigali się w produkowaniu coraz bardziej wymyślnych dodatków do iPoda. Sam Jobs stwierdził, że najdroższym dodatkiem do iPoda jest BMW Z4.

Samochód miał w schowku ukryty kabelek do podłączania iPoda a wbudowane radio samochodowe traktowało iPoda jak zmieniarkę płyt CD. Później taką możliwość otrzymały także BMW X3, X5 oraz modele z serii 3. Kolejną nowością była możliwość instalowania aplikacji zewnętrznych na iPoda. Nie były to co prawda jakieś ambitne aplikacje znane z późniejszych modeli, jednak pojawiła się już taka możliwość Pojawiła się także dystrybucja Linuxa na iPoda - iPodLinux, oferujący bardzo zbliżony do oryginału interface, kilka dodatkowych gier a także emulator Gameboya.

W nowym iPodzie pojawiła się po raz pierwszy możliwość tworzenia listy utworów z poziomu iPoda. Dotychczas listy układało się przy pomocy komputera.

Dotychczas opracowane iPody niewiele się różniły jeśli chodzi o zastosowane wewnątrz układy. Jak wykazały testy, odtwarzany dźwięk był wysokiej jakości, bez artefaktów charakterystycznych dla tańszych urządzeń, jednak miały one pewien problem z basami. Otóż przy zastosowaniu słuchawek o niższej oporności można zauważyć, że w przypadku tych iPodów basy stawały się dziwnie płaskie.

iPod 4 Generacja - Click Wheel

Kolejna zmiana iPoda nastąpiła w sierpniu 2004 roku. Nowy iPod otrzymał funkcjonujące do dnia dzisiejszego kółko sterowania - "Click Wheel", zniknęły przyciski. W mojej ocenie to trochę mniej wygodne, jeśli chcemy posługiwać się iPodem bez wyciągania go z kieszeni. W czwartek (27 września 2013) sąd w Tokyo uznał, że Apple naruszyło patent japońskiego wynalazcy - Norihiko Saito, który opatentował "click wheel" w 1998 roku. Apple musi wypłacić wynalazcy 3.3 mln dolarów odszkodowania. Dzięki zastosowaniu nowszych układów, iPod pracował dłużej na baterii od swojego poprzednika - nawet do 12 godzin, usunięto także wadę basów o której wspominłem wcześniej. Występował on w dwóch wersjach 20 GB i 40 GB.

26 września 2004 roku pojawiła się edycja specjalna iPoda 4 Generacji - U2 Edition.

Historia powstania tego iPoda jest dosyć interesująca. Zespół U2 wydał właśnie swoją nową płytę - How to Dismantle an Atomic Bomb i szukał nowych możliwości na wypromowanie kilku utworów z tej płyty. Bono uważał, że czasy promowania muzyki przez radio zaczynają przemijać. Spotkał się z Jobsem i zaproponował mu, że wystąpią w reklamie iPoda za darmo. To świadczyło tylko o tym, jak potężnym narzędziem promocji był wizerunek iPoda. W z pprzeszłości U2 odrzucało propozycje udziału w reklamach. Jobs jako jedyny spoza zespołu, dostał kopię nie wydanego jeszcze albumu How to Dismantle an Atomic Bomb. Umowa w tej sprawie została podpisana w kuchni państwa Jobsów, kilka tygodnie później. U2 nie dostało wynagrodzenia za udział w reklamie, U2 jednak miało dostawać tantiemy od każdego, sprzedanego iPoda U2 Edition. Bono także nalegał, by iPod był innych od tych białych. Jobs nie chciał słyszeć jednak o zmianie wizerunku a i do płacenia tantiem miał wielkie wątpliwości. Niewiele brakowało, aby umowa została zerwana. Zostało to załatwione trochę za plecami Jobsa przez Jamesa Vincenta - wielkiego fana U2 odpowiedzialnego za kampanię reklamową iPoda oraz przez Jonathana Iva, drugiego fana U2, który bez wiedzy Jobsa przygotował czarnego iPoda z czerwonym kółkiem. Ive spotkał się z Bono pokazał mu czarnego iPoda a gdy wszystko z Bono zostało omówione, Ive zadzwonił do Jobsa i przekonał go do zawarcia umowy z U2. Nowego iPoda pokazano w teatrze w San Jose, a dzięki wspólnej reklamie U2 w ciągu tygodnia sprzedało 840 tyś. egzemplarzy albumu. Czarny iPod U2 Edition także sprzedawał się także jak ciepłe bułeczki. A to był dopiero początek współpracy U2 i Apple.

Wraz z przedstawieniem iPoda U2 Edition pojawił się także iPod Photo. Był to cały czas iPod 4 Generacji, jednak posiadał on już kolorowy 2" wyświetlacz o rozdzielczości 220x176 oraz większy, 60 GB dysk. iPod Photo po wpięciu go do stacji dokującej z wyjściem S‑VHS umożliwiał prezentację zdjęć na podpiętym telewizorze. iPod Photo pojawił się także w wersji U2.

iPod 5 Generacja - video

Kolejna generacja iPoda pojawiła się w 2005 roku. Przyniosła ona nieco zmieniony wygląd iPoda. Pojawiły się wersja czarna i biała. W celu zwiększenia wygody oglądania materiałów video na wyświetlaczu, zastosowano wyświetlacz 2.5" o rozdzielczości 320 x 240. iPod stał się szerszy ale zarazem bardziej płaski. Występował w wersji 30, 60 i 80 GB. Podobnie jak uprzednio, pojawiła się także edycja U2.

Nowy iPod video miał możliwość odtwarzania filmów i materiałów zakupionych w iTunes Store (po synchronizacji z komputerem).

iPod 6 Generacja

Ostatni iPod Classic pojawił się w 2007 roku. Zmieniono w nim obudowę na aluminiową, pasującą stylistyką do iMac'a. Występuje w wersji 80, 120 i 160 GB. W stosunku do poprzedniej generacji różni się oprogramowaniem, w którym dodano funkcję "Cover Flow" czyli przeglądanie - okładkami albumów oraz funkcję "Genius", która układa playlisty utworami o zbliżonym rodzaju muzyki. Czas odtwarzania muzyki wydłużono do 36 godzin. Pomimo niewielkich modyfikacji, polegających zwiększeniu dysku (ze 120 do 160 GB) w 2009 roku, użytkownicy iPoda jak dotąd daremnie oczekują nowej wersji iPoda Classic. Każdego roku, przed jakimikolwiek prezentacjami pojawiają się plotki o mającej nadejść nowej wersji iPoda Classic na zmianę z plotkami o wycofaniu tego urządzenia ze sprzedaży. Oczekiwania są wielkie. Dysk SSD, WiFi oraz klasyczna obudowa. Sprzedaż iPoda Classic jednak systematycznie spada ciężko spodziewać się, by Apple zaprezentowało kolejną generację iPoda, choć wizja iPoda Classic z WiFi, SSD i pełną obsługą iTunes Store jest naprawdę kusząca.

Wiem, że są inne modele iPodów... dlatego zapraszam za tydzień na kolejną część o iPodzie.