Giganci branży PC, o których zapomnieliśmy - część 1

Zacznijmy od firmy Adaptec. Jej standard ASPI miał decydującą rolę w kształtowaniu interfejsów komunikacji z nośnikami danych. Był on na tyle dużym ułatwieniem w zarządzaniu dyskami i napędami, że Microsoft licencjonował go i dołączył do Windows 95. Długie lata korzystania z dyskietek startowych i dysków IDE były czasem wszechobecności rozwiązań Adaptec w pecetach. Sytuację za trwałe zmieniła dopiero popularyzacja standardów USB i SATA. Adaptec został wykupiony przez Microsemi.

Compaq to kolejna firma, której nazwę było widać wszędzie tam, gdzie pecety. Zasłynęła przygotowaniem pierwszego legalnie opracowanego klona IBM PC, a następnie serią komputerów przenośnych Compaq Portable. Kluczowym produktem był jednak Compaq Deskpro z 1986 roku, który był pierwszym komputerem PC opartym o procesor 386 (IBM się spóźniał). Dzisiejsze pecety są dziś bardziej podobne do Deskpro niż do IBM PC (a już na pewno jest tak w kwestii IBM PS/2).

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Mimo renomy swoich stacji roboczych i innowacyjności palmtopów iPAQ, Compaq nie wytrzymał konkurencji i został wykupiony przez HP. Dzisiejsze pakiety sterowników HP to dalej pakiety "SoftPaq", wywodzące się historycznie z działu wsparcia Compaq. Markę zamknięto w 2013, a znak towarowy użyczono indyjskiemu producentowi telewizorów na rynek lokalny. Szkoda, bo bez Compaqów, dzisiejsze komputery wyglądałyby zupełnie inaczej, a na przejście do świata 32 bitów musielibyśmy poczekać dłużej.

Oak Technology był z kolei przedsiębiorstwem, które stworzyło standard ATAPI oraz sterownik dostępu do CD-ROM - słynny OAKCDROM.SYS. Był używany do czytania płyt CD w czasach Windows 3.x, a dyski startowe Windows korzystały z niego znacznie dłużej, aż do 2000 roku. Mimo potężnego wkładu w rozwój nowoczesnych stacji roboczych, Oak nie był w stanie sprzedać swoich innowacyjnych układów graficznych, co skończyło się kryzysem i likwidacją. Po serii przejęć, własność intelektualna Oak znajduje się obecnie w rękach korporacji Qualcomm.

Crystal Semiconductor to być może nieco mniej znana nazwa, choć kojarzył ją każdy posiadacz karty dźwiękowej, dla którego Creative był zbyt drogi. Obecne w tanich komputerach OEM (np. wielu Optimusach) oraz laptopach, układy Crystal oferowały dobrą alternatywę dla Sound Blasterów. Sukces firmy został dostrzeżony przez giganta Cirrus Logic, który zakupił Crystal jeszcze w 1991 roku. Ponad dekadę później marka została zlikwidowana, a rozwiązania Crystal znalazły swoje miejsce w produktach Cirrus Logic, który dziś produkuje wzmacniacze, konwertery i sprzętowe kodeki.

Abit to odrobinę późniejsze czasy. Ten producent płyt głównych swoje chwile chwały miał na przełomie wieków. Swój sukces zawdzięczał takim konstrukcjom, jak BP6 - dwuprocesorowa płyta dla overclockerów. Firma padła jednak ofiarą azjatyckiego pomoru kondensatorów: trwające już wcześniej problemy finansowe w połączeniu z falą awarii sprawiły, że Abit został sprzedany i zamknięty, a posiadaczem jego patentów została chińska firma USI.

3dfx jest marką znaną każdemu entuzjaście gier komputerowych po trzydziestce. Była to firma odpowiedzialna za przekształcenie na pecetach kart graficznych w pełnoprawne procesory graficzne - pierwszym krokiem na tej drodze był układ Voodoo, czyli akcelerator 3D. Początkowo akceleratory były oddzielnymi kartami. Dopiero z czasem pojawiły się jednolite konstrukcje. 3dfx został dogoniony przez konkurencję, którą była głównie NVIDIA - która to zresztą kupiła 3dfx na początku 2001 roku.

Conexant, choć później znany ze swojego sprzętu audio, w pecetach znajdował się głównie ze względu na modemy. Zanim świat przeszedł na łącza szerokopasmowe, najczęstszym sposobem łączności z internetem był właśnie modem. Conexant nie zniknął jednak dlatego, że modemy wyginęły, a ze względu na szereg przejęć i podziałów, których w historii firmy było bardzo wiele. Ostatnim z nich, chwilę po dużej wpadce ze sterownikami, było wchłonięcie przez firmę Synaptics w 2017 roku.

W drugiej części zajmiemy się między innymi procesorami - tymi, które reklamowano jako w pełni zgodne alternatywy dla 386 i Pentium. Oraz tym, dlaczego wielu potencjalnych konkurentów Intela obawiało się podjąć walkę z jego hegemonią.