30 czerwca Francja zamknie Minitel — prekursora Internetu

Terminale łączące się z Minitelem były rozprowadzane za darmo na terenie Francji, opłaty były naliczane dopiero po połączeniu z siecią. Minitel oferował wyszukiwarkę numerów telefonicznych, rezerwację biletów na pociągi, a także możliwość czytania kilku gazet. Do 1985 roku terminale znajdowały się w ponad milionie francuskich domów, został wzbogacony o możliwość robienia zakupów, umówienia się na wirtualną randkę oraz, na co warto zwrócić uwagę, odpowiednik tego, co dziś nazywamy bankowością internetową, dzięki instalacji terminali w siedmiu francuskich bankach. Z czasem, podobnie jak ma to miejsce w dzisiejszym Internecie, pojawiły się specyficzne dla minitela skróty (slt zamiast salut) i skrótowce używane w komunikacji tekstowej za pośrednictwem sieci.

Minitel nie podbił świata prawdopodobnie dlatego, że nigdy nie wyszedł poza granice swojej ojczyzny, w której radził sobie doskonale — terminale były intensywnie wykorzystywane jeszcze w 2005 roku — użytkownicy spędzili wtedy korzystając z niego 18 milionów godzin — mimo że Internet już się we Francji zadomowił. Trudno uwierzyć, że w roku wybuchu Web 2.0 ktoś wciąż z tego systemu korzystał… ale tak było. Artykuł w The Independent, który skłonił mnie do napisania o Minitelu, opisuje również upór Francuzów, którzy nawet na Facebooku nawołują do powrotu do Minitela i podkreślają jego wyższość nad Internetem. Doszło nawet do tego, że był plan stworzenia Minitelu 2.0.

Minitel, obok superszybkiej kolei TGV, znajduje się na liście wynalazków, które pchnęły Francję w następny wiek już 30 lat temu. 30 czerwca Minitel odejdzie na zasłużoną emeryturę po 30 latach.