Reklama rządzi światem?

******************************Ostrzeżenie**********************************

Jeżeli podejrzewasz ten wpis o narzekanie zabarwione delikatnym lamentem nad zepsuciem tego świata przez zepsutego luksusem obywatela (bo jest na świecie wiele poważniejszych spraw niż uciążliwości w odbiorze rozrywek), to prawdopodobnie masz rację. Jeżeli pomimo tego pragniesz kontynuować, to zapraszam do następnego akapitu. Zostałeś ostrzeżony :)

Od dłuższego czasu myślę o całkowitym zrezygnowaniu z "przyjemności" odbioru TV kodowanej, bo coś tu chyba jest nie tak, skoro płacę 54 zł miesięcznie i niemal na każdym kanale (z nielicznymi wyjątkami) serwują mi w ostatecznym rozliczeniu pół godziny reklam na pół godziny filmu/serialu (rozwiązaniem miał być dekoder z cyfrową nagrywarką, ale okazuje się, że nie zawsze da się wszystko nagrać - nie jeden raz okazywało się, że film się nie nagrał lub z niezsynchronizowanym dźwiękiem albo nie w całości, ze względu na błąd w epg). Filmy i niektóre seriale (serie często niekompletne) potrafią się powtarzać co trzy miesiące na tym samym kanale, ciekawe serie przerywa się w samym środku akcji (mam tu na myśli anulowanie produkcji lub zakupu sezonu), bo widownia w Stanach spadła poniżej 3 milionów (a to przecież tylko szacunki, nikt nie liczy wszystkich widzów, tak samo jest u nas). Ponadto co chwilę dzwonią konsultanci z "niesamowitą" promocją na kanały premium, potem konsultanci z sieci komórkowej namawiają mnie na swoją telewizję mobilną i/lub klasyczną a później dostaję kilka SMS‑ów pod rząd z informacją o niesamowitej okazji - walka tego z tamtym, za jedyne 40 zł brutto, Starcie Tytanów już dostępne w VoD... Po takiej czarnej serii nasuwa się pytanie: czy karmię własnych prześladowców? Z drugiej strony dzwonić pewnie będą i tak (w dodatku częściej, by mnie odwieść od decyzji), nawet jak rozwiążę umowę i wyślę pismo z wnioskiem o usunięcie swoich danych osobowych.

W kinach też nie jest wesoło. Ceny rosną a długość bloków reklamowych sięga granic absurdu. Biorąc pod uwagę fakt, że to płatny pokaz (niekiedy nawet ponad 30 zł/OsoboFilm, bez wliczania kosmicznie drogich przekąsek, czy dopłat za okulary 3D). Najgorszy jest jednak fakt, że to cholerstwo potrafi doszczętnie zepsuć całą otoczkę/klimat pokazu. Już nie raz coś takiego mi się przytrafiło - poszedłem do kina na film o zabijakach, mroczny jak czarna dziura na peryferiach galaktyki, a przed filmem dwadzieścia do trzydziestu kilku minut reklam kobiecych czasopism, lalek sikających do różowych wanienek i oczywiście obowiązkowo śpiewająca reklama podpasek na tip - top:

Efekt jest taki, jak gdy podczas prowadzenia samochodu w dłuższej trasie włączam radio w nadziei na poprawienie nastroju przyjemną muzyką, a trafiam na blok reklam promujący kolejno preparaty do walki z grzybicą paznokci, zaparciami lub odwrotnie - biegunkami a także zgagą itd. Odechciewa się nie tylko muzyki. Jestem osobą, która jest w stanie bez problemu zasnąć przy dowolnym rodzaju muzyki dudniącej za ścianą tak, że podskakują zawieszone na niej obrazki. Bodźce wzrokowe (a nawet zapachowe ;‑) nie są w stanie obrzydzić mi jedzenia, jeżeli akurat miałem na nie chrapkę. Gdy jednak idzie o pokarm dla duszy, jak już wyjaśniłem powyżej - sprawy zmieniają się diametralnie. Po takiej sesji reklamowej nastrój/ nastawienie/ entuzjazm/ podnieta, pęka niczym bańka mydlana. Do tego dochodzi nieustanna walka z samym sobą, aby nie sięgnąć po popcorn przed filmem w trakcie tych mentalnych tortur. Z takiej batalii mało który z obecnych na sali kinowej wychodzi zwycięsko - to samo z piciem - zwykle * coli. Potem film wreszcie się zaczyna i zaczynają się też wycieczki do toalety mniej przewidujących jednostek.

Warto jeszcze chodzić do kina? A może zacząć omijać multipleksy i zacząć chodzić do małych, tańszych kin? Problem w tym, że do multipleksów zacząłem chodzić, dlatego, że pozycja oglądania jest tam zwykle wygodniejsza, filmy wyświetlane są dużo wcześniej (skrajne przypadki małych kin, to dwa miesiące po premierze lub wcale), częściej i przekąski są świeże (w pewnym mniejszym kinie trafił mi się popcorn tak stęchły, że zrobiło mi się niedobrze od samego zapachu). Mógłbym całkiem porzucić kino i TV, ale obawiam się, że alternatywy są jeszcze bardziej przerażające. Np. patent Microsoftu na sprawdzanie, czy filmu/programu nie ogląda przypadkiem ktoś kto nie zapłacił, jest dosyć przerażający. Ostatnio zainteresowałem się wypożyczalniami DVD/Blu-ray. Są tańsze niż VoD i najczęściej oferują znacznie potężniejszy katalog filmów, zwłaszcza takich "do odkrycia". Od czasu do czasu kupuję też pakiet bez reklam w Iplex plus. Jest jeszcze TV na kartę, kanały FTA i oczywiście mocno promowane DVB-T. To tańsze rozwiązania - zostanie jeszcze coś na małe zakupy w osiedlowym sklepie u sąsiada i tym samym ratowanie prawdziwej Polskiej gospodarki - czyli małych przedsiębiorców. Jeżeli kupisz coś u niego, to może on będzie miał pieniądze by kupować twoją pracę, w końcu ma do Ciebie blisko. Przy okazji nie uruchomisz samochodu, nie będziesz stać w korku po drodze do marketu - oszczędzisz na czasie i paliwie. A i analitykom od gospodarki wtedy słupki wzrosną ;‑)

Macie jeszcze jakieś pomysły jak lepiej mógłbym wydać swoje pieniądze z budżetu na rozrywkę i pozbyć się choć części reklam albo zająć się czymś pożyteczniejszym? A może pomysł na zmuszenie multipleksów do ograniczenia bloków reklamowych i ewentualnie lepszego ich pozycjonowania? Może zasypać ich skrzynki pocztowe i profile na serwisach społecznościowych skargami? Piszcie w komentarzach! ...Jeżeli dotarliście do końca wpisu i macie jeszcze ochotę :P