Wciąga jak anomalia i pozostawia blizny. S.T.A.L.K.E.R. 2 [Recenzja]

STALKER 2: Heart of Chornobyl to nie tylko gra, to powrót do legendarnej Zony, która od lat fascynuje miłośników postapokaliptycznych klimatów. Wyjątkowe połączenie survivalu, strachu i eksploracji strefy wykluczenia zawsze wyróżniało tę serię, stawiając ją w jednym szeregu z klasykami gatunku. Jednak droga do premiery drugiej części była wyjątkowo wyboista. Produkcja gry przypadła na czas agresji Rosji na Ukrainę, co wpłynęło nie tylko na proces twórczy, ale i na codzienne życie deweloperów ze studia GSC Game World.

Gracze czekali na tę kontynuację latami, a napięcie budowały ambitne obietnice twórców, od nowej generacji oprawy graficznej po immersyjne doświadczenie zanurzenia w tajemniczy świat Zony. Jednak pierwsze chwile po premierze przypominają dobrze znane problemy, które znamy zresztą z takich gier jak Cyberpunk 2077 czy Wiedźmin 3. Techniczne potknięcia, błędy i niedoskonałości, które psują pierwsze wrażenia. Czy mimo to STALKER 2 zdoła podźwignąć ciężar oczekiwań i dołączyć do grona gier uznawanych za arcydzieła? Czas wyruszyć w podróż do Zony i przekonać się, czy warto było czekać. A było warto ...

W poszukiwaniu anomalii

Akcja gry toczy się w pobliżu Czarnobyla, w Zonie – strefie wykluczenia, która powstała w wyniku dobrze znanej katastrofy. Zona to nie tylko miejsce pełne ruin, ale także specyficzny ekosystem, w którym anomalia, radioaktywność i mutanty stanowią codzienne zagrożenie. Miejsce jest także domem dla tajemniczej organizacji, Świadomości-Z, która miała wpływ na powstanie Zony. W tej grze, tak jak w poprzednich częściach serii, realizowane są silne elementy survivalowe i horroru. Głównym bohaterem gry jest Stalker – osoba, która wkracza do Zony, aby zdobywać cenne artefakty, które mogą mieć ogromną wartość na czarnym rynku. Rozgrywka stawia duży nacisk na eksplorację, walkę z mutantami oraz interakcję z różnymi frakcjami, celem wypełniania zadań głównych i pobocznych. Kluczową rolę w grze odgrywa również mechanika przetrwania, obejmująca zarządzanie ekwipunkiem, zdrowiem, poziomem energii i odpornością na promieniowanie, co wprowadza elementy realistycznej walki o życie.

Gracz będzie musiał zmagać się z różnorodnymi zagrożeniami, zarówno ze strony potworów, jak i innych bywalców strefy. Na ogromnej mapie pojawią się mutanty, takie jak istoty przypominające kota, które potrafią naśladować ludzki głos w celu zwabienia ofiar, czy też jeleń o pancerzu z kości​, zmutowane psy lub czające się w kamuflażu optycznym pijawki. Pod względem fabularnym gra kontynuuje wątki z poprzednich odsłon, ale oferuje również nową historię związaną z tajemnicami Zony oraz tajną organizacją, która stoi za jej ponadnaturalnym powstaniem.

Sandbox pełny możliwości

Świat przedstawiony w grze to rozległy, otwarty teren, który nie tylko zachęca do eksploracji, ale również stawia przed graczem liczne wyzwania. Tytuł zrywa z tradycyjnym podejściem do poziomów, oferując mapę o ogromnej skali, w której nie występują ekrany wczytywania. To sandboxowe podejście sprawia, że gracz może swobodnie przemieszczać się po mapie, a każda decyzja o kierunku eksploracji ma wpływ na dalszy rozwój wydarzeń i doświadczenie​. Jednakże, taka swoboda wiąże się również z licznymi zagrożeniami, które czają się zarówno na otwartym terenie, jak i w opuszczonych miejscach. Ruiny budynków są pełne anomalii, nieprzewidywalnych zjawisk, które potrafią zmieniać otoczenie w śmiertelną pułapkę. Anomalie to rzadkie, często niebezpieczne zjawiska fizyczne, które mogą zniszczyć bohatera lub wprowadzić zmiany w świecie gry, zmieniając układ mapy czy pewne interakcje z otoczeniem.​

Zmienne warunki atmosferyczne nie tylko wzbogacają atmosferę gry, ale również mają bezpośredni wpływ na rozgrywkę. Od mrocznych burz po wschody słońca przez poranną mgłę – mogą wpłynąć na widoczność, zachowanie mutantów, a także na poziom promieniowania w Zonie. Gracz zmuszony jest do odpowiedniego dostosowania się do tych zmiennych warunków, decydując, kiedy warto ryzykować wyruszenie na wyprawę, a kiedy lepiej poczekać, aż pogoda się poprawi​ w okolicznych schronach. Pogoda w Zonie jest bardzo nieprzewidywalna. Możemy natknąć się na bardzo niebezpieczną burzę z piorunami, które bardzo często obierają na cel żywe stworzenia, również nas, a pojawiająca się co jakiś czas burza promienna, potrafi zabić gracza w niecałe kilka sekund.

Eksploracja strefy wykluczenia jest pełna napięcia – świat gry "żyje" własnym życiem, a każde miejsce może kryć nieoczekiwane niebezpieczeństwo. Choć świat jest otwarty, a każda wizyta w nowym regionie może oferować nową historię, w grze występuje także zjawisko niekontrolowanego respawnu przeciwników i mutantów, co może frustrować graczy. Długotrwały pobyt w jednym miejscu, szczególnie w rejonach o dużym zagrożeniu, może prowadzić do intensyfikacji działań wroga. ​Mimo tego, że świat gry jest pełen frakcji, które rywalizują ze sobą o dominację w Zonach, ich wpływ na gracza jest mocno ograniczony, względem poprzednich odsłon. Zubożałe frakcje, niezdolne do kontrolowania większych obszarów, mają niewielką rolę w narracji i rzadko stawiają opór graczowi, co może budzić poczucie braku głębi w interakcjach z tymi grupami. Gracz, choć może uczestniczyć w konfliktach, wciąż ma poczucie, że jest w tym świecie samotny.

Kieszenie z magicznym ograniczeniem

STALKER 2: Heart of Chornobyl oferuje graczom ogromną, szczegółowo zaprojektowaną mapę, pełną miejsc do odkrycia. Świat gry jest otwarty, a każdy zakątek Zony skrywa swoje tajemnice. Od zrujnowanych fabryk po zapomniane placówki badawcze, gra pozwala na swobodne poruszanie się, a każda odwiedzana lokacja posiada swoją unikalną atmosferę i zagrożenia. Mapa jest pełna znaczników, co sprawia, że przypomina strukturalnie mapy w grach takich jak Assassin's Creed czy Far Cry, gdzie mnóstwo punktów do odkrycia i przedmiotów potrafi przytłoczyć gracza. Istnieje wiele skrytek Stalkerów, które są pełne cennych zasobów, broni lub modyfikacji​ do niej. Podczas eksploracji, gracz zbiera ogromną liczbę przedmiotów, w tym amunicję, materiały medyczne, jedzenie, a także unikalny sprzęt. Jednakże, podobnie jak w poprzednich częściach serii, gracz jest ograniczony przez ciężar, który może dźwigać. Maksymalna waga to 80 kg, co wymusza strategiczne podejście do wyboru przedmiotów. Zbliżanie się do limitu wagi ma wpływ na szybkość poruszania się, a także na kondycję postaci – bohater staje się bardziej zmęczony, co utrudnia unikanie zagrożeń czy szybkie reagowanie w walce. Ten element dodaje głębokości do systemu przetrwania w grze.​

Gracz musi regularnie dokonywać wyborów, co zabrać ze sobą, a co zostawić w obozowej skrzyni. Często pojawia się dylemat, czy zabrać przedmioty, które zapewnią przetrwanie, takie jak leki czy środki ochrony przed promieniowaniem, czy może zabrać wartościowe przedmioty, które można wymienić na lokalną walutę, kupony. Te dają dostęp do lepszego wyposażenia czy ulepszeń w placówkach kontrolowanych przez ludzi, ale nie zawsze jest to optymalne z punktu widzenia przetrwania.​ Eksplorując świat Zony, gracze będą odkrywać także unikalne przedmioty i schematy, które pozwalają na ulepszanie sprzętu. W placówkach ludzkich można skorzystać z usług techników, którzy naprawią bronie, pancerze i inne akcesoria, co niewątpliwie da znaczącą przewagę w walce. Ponadto, zbieranie tabletów PDA, które zawierają informacje o ukrytych skrytkach Stalkerów, jest kluczowe dla pozyskiwania cennych zasobów. Te PDA wskazują konkretne lokalizacje, które można odwiedzić, aby znaleźć dodatkowe przedmioty lub przetrwać dłużej w Zonie.​ Wszystkie te elementy razem tworzą dynamiczny, pełen napięcia system eksploracji, w którym decyzje gracza mają realny wpływ na przebieg rozgrywki.

Zona to przetrwanie

Elementy survivalowe są kluczowe dla przetrwania w Zonie. Gracz nie tylko musi stawić czoła licznym zagrożeniom zewnętrznym, ale również nieustannie zarządzać zasobami, ekwipunkiem i stanem zdrowia, aby utrzymać swoją postać przy życiu. W grze występuje wiele czynników, które wpływają na przetrwanie, takich jak zmiany pogodowe, radioaktywność, krwawienie, a także konieczność naprawy ekwipunku. Jego naprawa to jeden z głównych elementów przetrwania w grze. Bronie, pancerze i inne przedmioty, które gracz zabiera ze sobą do Zony, zużywają się z czasem. Aby utrzymać je w dobrym stanie, gracz musi regularnie naprawiać sprzęt, co wiąże się z poszukiwaniem odpowiednich materiałów i odwiedzaniem placówek, by zdobywać nowe kupony. Ekwipunek jest więc nie tylko narzędziem do walki, ale i przedmiotem, o który należy dbać, aby nie stracić przewagi w trudnych momentach.

Pożywienie, kondycja i zdrowie to kolejne aspekty, które gracz musi ciągle monitorować. W grze występują różnorodne obrażenia, w tym krwawienie, które uniemożliwia samodzielne leczenie, jeśli nie zastosujemy odpowiednich przedmiotów, takich jak bandaże lub zestawy medyczne. Ponadto gracz musi dbać o zapasy jedzenia i picia, ponieważ głód i pragnienie wpływają na wytrzymałość i kondycję postaci. Zarządzanie stanem zdrowia jest więc kluczowe dla przetrwania, zwłaszcza w kontekście wciąż obecnych niebezpieczeństw.​ Odporności na różne zagrożenia to kolejny aspekt, który wyróżnia S.T.A.L.K.E.R. 2. W grze występuje wiele różnych rodzajów uszkodzeń i zranień, takich jak poparzenia, obrażenia elektryczne czy nawet obrażenia psioniczne. Zona to nie tylko miejsce pełne mutantów, ale także anomalii, które mogą wpłynąć na postać, wymagając zastosowania specjalnych urządzeń ochronnych lub stosowania odpowiednich leków, by uniknąć trwałych uszkodzeń​ czy śmierci.

Bandyci i wrogie frakcje stanowią zagrożenie, które wymusza czujność gracza. Choć ich zachowanie jest dość schematyczne i przewidywalne, to wykorzystują oni otoczenie, rzucają granatami i działają w grupach, co sprawia, że stanowią poważne zagrożenie, zwłaszcza w późniejszych lokacjach. Ich taktyka nie jest wyrafinowana, ale nadal stanowią spore wyzwanie, szczególnie kiedy gracz nie jest odpowiednio przygotowany.​ Mutanty są kolejnym zagrożeniem, które napotykamy na swojej drodze. Początkowo gracz będzie mierzyć się z łatwymi przeciwnikami, takimi jak zmutowane psy, szczury czy inne małe potwory. W miarę postępu w grze pojawią się coraz trudniejsi wrogowie, w tym bardziej złożone mutanty, takie jak Pijawki, które potrafią używać kamuflażu i atakować z zaskoczenia​. Niemniej problemem nie są pojedyncze jednostki, a przeciwnicy działający w grupach. W takich przypadkach nawet najmniejszy błąd może być bardzo bolesny.

Problemy do połatania

Gra wykorzystuje silnik graficzny Unreal Engine 5, co pozwala grze na prezentację oszałamiających wizualnie krajobrazów i detali. Grafika jest jednym z najbardziej imponujących aspektów gry, z realistycznym odwzorowaniem Zony, zmieniającą się pogodą, oraz dynamicznym oświetleniem i cieniowaniem, które współtworzą atmosferę ciągłego niepokoju. Jednak, jak to często bywa w przypadku gier tego kalibru, S.T.A.L.K.E.R. 2 zmaga się z problemami wydajnościowymi, które szczególnie dają się we znaki na komputerach o każdej specyfikacji. Problemy techniczne to niestety bolączka tytułu, zwłaszcza w dniu premiery. Gracze często skarżyli się na spadki liczby klatek na sekundę, zwiechy, a nawet bluescreeny. Choć S.T.A.L.K.E.R. 2 z pewnością oferuje ogromne, otwarte światy, które są zasobożerne, to wydajność jest wciąż problemem, zwłaszcza w bardziej zaawansowanych technologicznie lokacjach Zony. Mimo że deweloperzy z GSC Game World ciężko pracują nad optymalizacją gry i naprawiają błędy w każdej nowej łatce, poprawki te są raczej stopniowe. Z każdą aktualizacją gra staje się stabilniejsza, ale z pewnością deweloperzy czeka jeszcze długa droga do pełnej wydajności na różnych konfiguracjach sprzętowych.​

Ścieżka dźwiękowa i udźwiękowienie w grze to za to zdecydowanie mocna strona. Dźwięki otoczenia, takie jak odgłosy mutantów, wichury, czy trzaskające anomalia, skutecznie budują atmosferę niepokoju i zagrożenia. Muzyka, choć nienachalna, idealnie współgra z klimatem gry, wywołując poczucie izolacji i napięcia, które jest charakterystyczne dla całej serii. Dodatkowo, zarówno ukraiński, jak i angielski dubbing wykonany jest na wysokim poziomie, a postacie posiadają wyraźnie zróżnicowane akcenty, co dodatkowo wzbogaca immersję w tym mrocznym świecie​ Niestety, mimo ogólnej wysokiej jakości dźwięku, zdarzają się pewne problemy. Czasami brakuje napisów w kluczowych momentach lub niektóre nagrania dźwiękowe są po prostu niedostępne w danej chwili. Na szczęście są to problemy sporadyczne, które deweloperzy zapowiedzieli jako elementy do naprawy w nadchodzących łatkach.​

Odkrywaj, walcz, przetrwaj w Zonie

STALKER 2: Heart of Chornobyl oferuje mroczną, nieprzewidywalną podróż przez postapokaliptyczny świat Zony, pełną niebezpieczeństw, anomalii i mutantów. Gra wyróżnia się ogromnym, otwartym światem, który nie ma ekranów wczytywania, co pozwala na swobodną eksplorację. Fabuła koncentruje się na przetrwaniu i odkrywaniu tajemnic Zony, jednocześnie wprowadzając w grę elementy RPG, gdzie każda decyzja ma znaczenie. Mimo że tytuł ten zmaga się z problemami technicznymi, takimi jak spadki wydajności czy błędy, deweloperzy sukcesywnie łatają te niedoskonałości, poprawiając doświadczenie z każdą łatką.​

Niewątpliwą zaletą gry jest immersyjna atmosfera, ze świetnie dopracowanym udźwiękowieniem i klimatem niepokoju, który utrzymuje gracza w stanie ciągłej czujności. Z drugiej strony, gra cierpi na pewne ograniczenia, takie jak nierówna inteligencja przeciwników czy sporadyczne błędy z dźwiękiem. Mimo to, świat gry wciąga na dziesiątki, a nawet setki godzin, oferując ogromną ilość zadań, odkryć i tajemnic do rozwiązania. Jeśli deweloperzy odpowiednio wprowadzą poprawki, S.T.A.L.K.E.R. 2 ma szansę stać się jednym z najlepszych tytułów w swoim gatunku.

* - grę do recenzji otrzymałem od sklepu GOG.com. Dzięki za wsparcie!