Graficzna instalacja Linuxa - Debian

Zgodnie z obietnicą, ten post będzie poświęcony graficznemu trybowi instalacji, który doprowadzi nas do graficznego, kolorowego systemu :) Do instalacji użyjemy tego samego obrazu *.ISO, co wcześniej, można go  pobrać stąd.

No to teraz zaczynamy zabawę: Po włożeniu płyty CD do napędu, musimy pamiętać, aby ustawić w biosie bootowanie z CD/DVD jako pierwsze. Jeśli to mamy już zrobione, ukaże się nam taki obraz:

Interesują nas tylko 2 pierwsze opcje "Install" oraz "Graphic install", jednakże tym razem polecam opcję nr 2, czyli tryb graficzny - może on działać ciut wolniej od tekstowego, lecz to tylko raz będziemy odpalać - na potrzeby instalacji systemu, lecz ostateczny wybór należy do Ciebie.

Tutaj wybieramy język, w jakim system będzie wyświetlał komunikaty, przeważnie używa się angielskiego, choć ojczysty również może być, lecz czasami zdarza się tak, że dany program nie jest przetłumaczony na inny język i będzie wyświetlany tekst po angielsku.

Kraj wybieramy na Polskę.

Układ klawiatury automatycznie zostanie zaznaczony na w zależności od wybranego języka, lecz można go zmienić poprzez wybór strzałkami góra/dół.

Teraz chwilę musimy odczekać, aby system przeszukał co ma na płycie, a co jemu brakuje.

Konfiguracja internetu: Nazwa hosta oznacza jak system będzie widziany w sieci, jego nazwa w sieci.

Pole domeny pozostawiamy puste.

Konfiguracja sieci zakończona. Teraz czas na tworzenie użytkowników. W systemach Unix'owych, głównym użytkownikiem jest ROOT, jest to najważniejsze konto, które może robić praktycznie wszystko.Na to konto zaleca się ustawienie bardzo mocnego hasła! W drugim polu potwierdzamy, wpisując jeszcze raz hasło.

Kolejnym etapem jest stworzenie jednego użytkownika, lecz on nie będzie miał już takich uprawnień jak root. Najpierw ustawiamy pełną nazwę użytkownika, może być do np imię i nazwisko właściciela konta.

W kolejnym oknie wpisujemy login, który będzie służył do logowania się do systemu.

A następnie powtarzamy operację, jak dla konta root, wpisując i powtarzając wpisane hasło. Pamiętaj aby hasła dla root'a i użytkownika były różne! W drugim polu potwierdzamy, wpisując jeszcze raz hasło.

Znów musimy chwilę odczekać, aż system zapisze to co zrobiliśmy, połączył się z internetem, aby pograć dokładny czas, i przejdzie automatycznie do kolejnej części procesu instalacji.

Teraz musimy wybrać jak chcemy podzielić nasz dysk. Zalecam wybranie opcji pierwszej "Przewodnik - cały dysk" (zatwierdzamy enterem).

Wybieramy dysk

I sposób w jaki chcemy ustalić na min partycje. Jeśli wybierzemy opcję 1, system sam podzieli wszystko jak uważa. W ten sposób będziemy mieli tylko 2 partycje - główna z danymi oraz swap służąca do stworzenia wirtualnej, dodatkowej pamięci ram. dodatkowym atutem tej opcji jest brak potrzeby martwienia się o przestrzeń dyskową, w sensie wszystko trzymane jest na jednej partycji, której powierzchnia jest równa prawie całej powierzchni dyskowej (kilkaset MB do kilku GB przeznaczona jest na swap w zależności od rozmiaru dysku). Jeśli wybierzemy opcję 2 lub 3, musimy pamiętać, aby odpowiednio ustawić ich rozmiary partycji oraz wielkości przechowywanych plików.

Po zatwierdzeniu wyboru, ujrzymy taki widok:

na którym będzie ukazany sposób podziały dysku. Zatwierdzamy jego enterem, a następnie jeszcze raz potwierdzamy nasz wybór takim oknie:

Pamiętaj, jeśli w tym momencie klikniesz tak, już nie będzie sposobności powrotu, dysk zostanie sformatowany, wszystko ustawienia zostaną zapisane na dysku.

Teraz będziemy mieli chwilę odetchnienia. System będzie instalowany na dysku.

Po tym procesie, wybierzemy kraj, z którego będziemy chcieli w większości pobierać pakiety. Ja wybrałem Polskę.

W kolejnym ekranie wybieramy adres "serwera lustrzanego", z którego będziemy pobierali aktualizacje.

Jeśli komputer podłączony jest do internetu przez serwer pośredniczący, należy wpisać tutaj jego adres, oraz jeśli jest wymagane, nazwę użytkownika i hasło.

System pobierze część wymaganych plików.

W pewnym momencie ukaże się nam okno, w którym zostaniemy spytani czy chcemy uczestniczyć w konkursie na najpopularniejszy pakiet. Jeśli na chwilę obecną zdecydujemy się, że chcemy się pobawić w to, lecz po jakimś czasie rozmyślimy się, wtedy wpisujemy z konta root'a takie polecenie:

dpkg-reconfigure popularity-contest

Po wzięciu udziały w ankiecie lub jej odrzuceniu, odczekujemy chwilę, a następnie wyświetli się jedno z najważniejszych okien - wybór pakietów:

W tym miejscu musimy się zastanowić (o ile nie zrobiliśmy tego już wcześniej), do czego będziemy używać ten komputer. Ja postanowiłem, że będzie to tym razem tryb graficzny; komputer będzie służył jako serwer stron WWW, plików, druku, oraz może w przyszłości jako DNS. UWAGA: Zalecam zainstalowanie pakietu "Server SSH", który pozwoli po zakończeniu instalacji dostać się do tego komputera zdalnie, po podaniu loginu i hasła. Przykładowo komputer (który teraz instalujesz) znajduje się w pomieszczeniu, do którego tylko klucz ma tylko u wyłącznie jedna osoba (powiedzmy Ty - administrator), a w danej chwili znajdujesz się jedno (lub więcej) pięter w górę lub dół, lub co gorsza nie masz przy sobie klucza do tego pomieszczenia, lecz pamiętasz login (root) oraz hasło które ustawiłeś. W ten sposób możesz dostać się do tego komputera zdalnie, z jakiegokolwiek komputera w firmie.

Aby wybrać tryb graficzny, należy zaznaczyć pole [ * ] Graphical desktop environment W przeciwnym wypadku, zostanie zainstalowany tryb tekstowy, o którym pisałem wcześniej

W przypadku wyboru trybu graficzne, pobieranie potrwa dłużej, ponieważ w tym trybie do pobrania jest około 1 GB (łącze z innymi pakietami, które zaznaczyłem). Teraz cierpliwie czekamy aż to się skończy, a następnie zostanie to zainstalowane.

Teraz wybieramy w jakiej grupie roboczej ma znajdować się komputer. Domyślnie jest to WORKGROUP. Głównie przydatne to będzie, jeśli będziemy mieli zamiar pobierać lub udostępniać pliku dla systemu Windows.

Teraz zaznaczamy "tak", aby Grub został zainstalowany.

No i wreszcie ostatni ekran, w który musimy cokolwiek zatwierdzać podczas instalacji - Klikamy zakończ.

W ten sposób dobrnęliśmy do końca procesu instalacji graficznego Debiana. Jednakże musimy pamiętać, że to jest dopiero system podstawowy i ma tylko kilka pakietów, które wybraliśmy podczas instalacji oraz trochę programów użytkowych.

Teraz nadeszła chwila szczęścia, kiedy możemy obejrzeć efekt naszej pracy - gotowy, działający Debian :)

Aby dostać się do systemu, należy kliknąć w nazwę naszego użytkownika (dobreprogramy).

Wpisać hasło, które ustalili podczas instalacji właśnie na tego użytkownika (nie pomyl z root'em!). Klikamy zaloguj lub enter i ...

Cieszysz się z widoku? Zapewne tak!

Główny pasek menu systemowego znajduje się na górze, a działające w danym momencie programy w pasku u dołu ekranu.

Na górze masz 3 ważne zakładki: Programy, Miejsca, System. Programy: znajdują się tu zainstalowane w systemie programy, z podziałem na kategorie Miejsca: tu znajdziesz dostępne partycje, katalogi użytkownika oraz masz możliwość przeglądania komputerów znajdujących się w sieci. System: programy służące do zarządzania, zmiany ustawień systemu, użytkowników. Po kliknięciu w tą zakładkę, na końcu znajdują się 3 opcje: zablokuj ekran, wyloguj dobreprogramy, wyłącz komputer; chyba nie muszę tłumaczyć do czego służy, tylko wskazuje miejsce ich lokalizacji.

Użytkownik dobreprogramy, nie ma takich uprawnień jak root (o czy pisałem już wcześniej), dlatego po wejściu w katalog główny partycji: Miejsca -> Komputer -> System plików , możesz przeglądać część katalogów oraz plików, lecz czasami może wyświetlić się Tobie informacja, że nie masz uprawnień do przeglądania tego katalogu lub pliku. To napisałem tak przy okazji, żeby osoba, która będzie chciała sprawdzać możliwości po kolei, nie zdziwiła się, jak zobaczy takie coś. Oczywiście więcej o tym już niebawem.

Ostatnia rzecz w tym poście - w górnym pasku, koło zakładki System, znajduje się taka kula ziemska z kursorem - to jest domyślna przeglądarka, Epiphany.

Jeśli masz ochotę, możesz pobawić się systemem, lecz postara się go nie rozwalić (choć podejrzewam, że tylko z uprawnieniami zwykłego użytkownika, nie zrobisz za wiele).\

Wydaje mi się, że więcej osób teraz przystąpi do instalacji Debiana w wersji bardziej przystępnej niż konsola.