Factorio - pełna automatyzacja w domu i zagrodzie

[img=Factorio]

Factorio to obskurny tytuł indie z pikselowatą grafiką, topornym interfejsem, szczątkową fabułą i brakami wynikającymi z fazy alpha, w której się znajduje (na miejscu są skojarzenia z SpaceChem). Jest też produkcją potwornie wciągającą (jedną z tych przy, której patrzysz na zegarek i myślisz sobie jeszcze tylko 15 minut - po których robi się 4 nad ranem) a ten wpis piszę pod wpływem właśnie tych 15 minut, które jak się okazało trwały 4 godziny z hakiem.

Czym jest Factorio, że tak je zachwalam? Jak już wspomniałem fabuła jest szczątkowa, ale daje przynajmniej minimum tła dla poczynań naszego inżyniera / architekta, bo właśnie połączeniem takiego jegomościa kierujemy. Naszym zadaniem jest przygotowanie planety na przylot kolonistów, niestety ku niezadowoleniu tubylców. Zaczynamy z kilofem w ręku a celem jest tu ciągłe ulepszanie i podążanie za automatyzacją i rozwojem.

Mały przykład opisujący rozbudowę nowego przyczółka jest tu chyba potrzebny dla zobrazowania, o co chodzi. Możemy wydobywać surowce takie jak kamień, węgiel, żelazo, miedź itp. Gdzie należy ręcznie (przynajmniej na początku) z wiertła do pieca przenieść węgiel (paliwo) i rudę żelaza aby otrzymać żelazo, które z kolei można wykorzystać wraz z miedzianym drutem (efektem przetopienia rudy miedzi) do wytworzenia prostych obwodów drukowanych, a to dopiero początek drogi do inteligentnych robotów, automatycznych pociągów, pojazdów naziemnych i latających.

I tu należy się mała wzmianka o tubylcach bo, choć na początku nie robią nam problemów gdy wprowadzamy się na ich podwórko to już, gdy zaczynamy produkować efekt uboczny industrializacji tj. zanieczyszczenia ruszają na nas z widłami i pochodniami. No może nie do końca, bo miejscowi to wielkie owady biorące na cel nas i wszystko to co budujemy. Z czasem, gdy nasz nowy dom zacznie się rozrastać będziemy zmuszeni dawać sobie radę coraz częstszymi wizytami a wtedy zwykła broń palna może nie wystarczyć i trzeba będzie sięgnąć po cięższą artylerię - tu również pomoże automatyzacja.

Wracając jednak do samego procesu przerabiania materiałów to nasz protagonista może sam dbać o wsad i przenosić gotowe produkty i to w skali mikro, gdy mamy kilka pieców każdego rodzaju złe nie jest, bo i dbamy aby nie zużyć wszystkiego i trzymamy rękę na pulsie. Gdy jednak przechodzimy do skali makro i mamy powiedzmy po 10 pieców każdego rodzaju, kilkadziesiąt fabryk składających półprodukty i kolejne kilka pracujących nad bardziej złożonymi projektami własnoręczne dbanie o zaopatrzenie ich w potrzebne materiały staje się koszmarem.

Chyba, że wykorzystamy szeroko pojętą automatyzację obecną w Factorio. A do pomocy mamy prawdziwą armię np. postaci pasów transmisyjnych – szybkich, wolnych, nad i podziemnych. Taką samą różnorodność można znaleźć także wśród innych maszyn przenoszących materiały z miejsca na miejsce takich jak roboty przemysłowe, rur do transportu cieczy itp. Właśnie ta różnorodność pozwala tworzyć piękne i rozległe struktury, a za każdym razem, kiedy coś stworzymy zawsze pozostaje możliwość ulepszeń, małych zmian i aktualizacji i to jest to co motywuje do dalszej gry – ciągły rozwój i ulepszenia.

Nie chwiałbym przynudzać, bo najlepiej, jeśli sami zainteresowani sprawdzą czy gra z takim stylem rozgrywki, im odpowiada. Ja zaraz jak skończę pisać na pewno odpalę ją ponownie. Warto jednak trochę napisać o trio znajomych z Pragi, którzy od 2012 roku pracują nad tym tytułem. Przeszli przez szereg faz aż do dziś, kiedy to dostępna jest wersja alpha 0.9.8. W planach jest wersja STEAM ( marzec 2015 ), ale na ten moment tytuł dostępny jest tylko na Ich stronie www za 10€. Jest opcja darmowa w postaci dema z delikatnie ograniczonymi możliwości rozwoju naszej kolonii (dostępne są wersja dla win, osx, linux).