myPhone 3380 Midnight — dla zdeterminowanych

Telefon ma klasyczną budowę, z wyglądu przypomina trochę starsze modele Nokii. Jest lekki (71 g) i dobrze leży w dłoni, choć nie jest najcieńszy (14 mm). W odróżnieniu od wcześniej opisywanych modeli, w szczególności zaskakującego 6600 Free, jakość wykonania opisywanego modelu pozostawia trochę do życzenia, ale w końcu za tą cenę cudów nie można się spodziewać. Zacznijmy jednak od plusów. Jak na telefon budżetowy, obudowa wykonana jest z całkiem niezłych materiałów. Oczywiście są to tworzywa sztuczne, jednak o różnej fakturze — przód jest gładki, a tył przyjemnie „gumowany”. Ekran i klawiatura otoczone są plastikowym kołnierzem, polakierowanym na wysoki połysk aby imitować metal. W nowym telefonie wygląda to może i ładnie, pytanie jak będzie po kilku upadkach. Gorzej jednak, że już od nowości klapka baterii chodzi bardzo lekko — bez użycia specjalnej siły można ją przesunąć kciukiem. Raz, po bardziej zdecydowanym odłożeniu telefonu zdarzyło mi się, że po prostu odpadła. Nie wróży to najlepiej na przyszłość. Poza tym klawiatura trochę trzeszczy (szczególnie w okolicach przycisku 7).

myPhone 3380 Midnight to model o podstawowych możliwościach. Obsługuje jedynie dwa zakresy standardu GSM (900 i 1800 MHz), Bluetooth 2.0, posiada dwa gniazda SIM, jedno microSD, a także radio FM i aparat o rozdzielczości 0,3 Mpix. W zasadzie dłużej by wymieniać to czego nie ma — łączności w standardzie 3G, WiFi, GPSa, obsługi Javy, przeglądarki internetowej, klienta poczty e-mail, złącza mini-jack czy latarki. Trudno się ich jednak spodziewać w urządzeniu za około 150 zł (no może poza latarką). Dla wielu osób tego typu wodotryski są zresztą i tak bez znaczenia, decydująca będzie zaś możliwość obsługi dwóch kart SIM. Na szczęście, tak jak w innych myPhone'ach, funkcjonalność ta sprawuje się bardzo dobrze i nie wymaga przelogowywania. Tu obie karty aktywne są równocześnie, można zdefiniować oddzielne dzwonki dla połączeń i SMSów dla każdej z nich z osobna, nie ma też problemów z rozmowami (z tym tylko zastzeżeniem, że podczas rozmowy druga karta SIM jest nieaktywna).

Jeżeli oprócz obsługi dwóch kart SIM, interesujecie się myPhonem 3380 ze względu na Bluetooth, nie mam niestety dobrych wiadomości. Jakość połączeń przy wykorzystaniu słuchawki bezprzewodowej jest po prostu tragiczna. Już przy odległości około 1 metra od telefonu pojawiają się irytujące zakłócenia i trzaski, uniemożliwiające w zasadzie normalną rozmowę. W praktyce z telefonu nie da się w ten sposób korzystać nawet chowając go na wysokości kolana, w bocznej kieszeni spodni — trzeba go umieścić wyżej np. w kieszeni bluzy lub marynarki. Dopiero wówczas jest względnie OK. W samochodzie sprawa wygląda podobnie. Jakby tego było mało niedoróbki są także w menu telefonu — żeby włączyć Bluetooth trzeba go... wyłączyć, a aby wyłączyć — włączyć. Przynajmniej tak twierdzi ta część menu aparatu, które jest najwyraźniej niechlujnie przetłumaczone. Łatwo więc o pomyłkę i niepotrzebną stratę czasu i/lub energii (głównie tej bateryjnej).

Skoro już jestem przy menu — to niestety kolejny słaby punkt 3380. Telefonu posiada bliżej nieokreślony, własny system producenta, odpychający nieciekawym wyglądem i nieintuicyjną obsługą. Ikony są raz rozmazane, raz poszarpane — wyglądają jakby zostały przygotowane na kolanie. Czcionka cyfr podczas wybierania numeru przypomina font Turbo Pascala dla DOS z lat 80-tych. Poszczególne opcje porozrzucane są często w zaskakujących miejscach (np. włączanie Blutetooth w Narzędziach obok Menedżera plików i Alarmu), zaś listę ostatnich połączeń można przy użyciu zielonej słuchawki wywołać tylko z poziomu ekranu głównego, nie da się zaś tego tym samym przyciskiem zrobić z menu. Może jestem przewrażliwiony (8825TV, którego testował ostatnio Kamil ma bardzo podobne menu), jednak różnica w stosunku do 6600 jest kolosalna. Szkoda, bo matryca w 3380 ma spore rozmiary (2,2"), całkiem ładnie świeci i poza niedużą rozdzielczością (176 x 220 px) nie można mieć do niej większych zastrzeżeń.

Na pocieszenie dostajemy niezły czas pracy na baterii (3-4 dni) i trochę drobiazgów. Jest radio, odtwarzacz mp3, dyktafon, prościutki kalkulator, kalendarz, alarm, stoper, zegar światowy, przelicznik walut i jedna gra. Aparat pomijam z premedytacją — robi bardzo słabiutkie zdjęcia (nawet jak na komórkę), a funkcja rejestrowania wideo jest w nim chyba tylko dla zamydlenia oczu. W totalnej desperacji można go użyć co najwyżej do wysłania MMSa. Wcześniej trzeba się jednak zaopatrzyć w kartę microSD, bo wewnętrznej pamięci jest tyle co kot napłakał — nie starczy jej nawet na jedno zdjęcie (format zdjęć to nie JPEG, ale BMP). Trzeba tylko uważać aby karta nie miała więcej niż 2 GB bo tyle maksymalnie obsługuje 3380. Niestety jeżeli chodzi o aplikacje to nic więcej nie doinstalujemy bo opisywany myPhone nie obsługuje Javy. Miłośników SMSowania może zmartwić brak słownika T9. Ogólnie rzecz biorąc, nawet jak na tani telefon mogło być lepiej.

myPhone 3380 Midnight potwierdza stereotypowe (i krzywdzące jak pokazały nasze dwa wcześniejsze testy) opinie na temat produktów tej marki. Model ten można polecić jedynie osobom które są zdeterminowane w poszukiwaniach telefonu dającego możliwość jednoczesnej obsługi dwóch kart SIM za nieduże pieniądze. Przy czym nie jest to też najtańszy dual SIM na rynku — za około 100 zł można nabyć... inny model myPhone'a, który (wziąwszy pod uwagę słaby aparat i kiepski Bluetooth w 3380) wiele się nie różni, a ma za to latarkę i większą baterię. Z kolei jeżeli nie potrzebujecie „dwóch w jednym” to w segmencie budżetowym jest szereg innych propozycji, które zasługują na większą uwagę od obu wyżej wymienionych telefonów.