PowerBook 3400

Poprzednik:

Następca:

PowerBook G3 Kanga

PowerBook 5300 nie był zbyt udaną konstrukcją i jego wady starano się usunąć w PowerBooku 1400, który był całkiem dobrą konstrukcją, jednak nie wybitną. Apple potrzebowało komputera przenośnego, który stanowiłby konkurencję dla coraz wydajniejszych laptopów PC i sprawiłby, że komputer przenośny będzie mógł stać się wreszcie pełnym zamiennikiem komputera stacjonarnego, a nie tylko dodatkiem do niego.

Hooper

Ciężko powiedzieć, skąd się wzięła nazwa kodowa "Hooper", Komputer przecież nie miał skakać. Przypuszczalnie owa nazwa, nie znaczyła kompletnie nic konkretnego i równie dobrze można było go nazwań "wiadro", "kamień" czy jakkolwiek inaczej.

egzemplarz prototypowy.

Apple eksperymentowało z rozmaitymi komponentami od różnych dostawców.

Projekt "Hooper" stanowił koncepcję rozwojową PowerBooka 5300 i 1400, lecz próżno tu doszukiwać się wielu podobieństw i wspólnych elementów. Komputer został zaprojektowany od nowa i Priorytemtem była wydajność i solidność komputera. Olbrzymi nacisk położono też na system dźwiękowy w tym komputerze. PowerBook posiadał dosyć skomplikowany system dźwiękowy składający się aż z czterech głośników. Dwa głośniki umieszczono tradycyjnie nad klawiaturą, u nasady matrycy, natomiast dwa głośniki basowe umieszczono za matrycą LCD, a specjalnie wyprofilowana obudowa sprawiała, że dźwięk rozchodził się na boki dając wrażenie dźwięku przestrzennego. Co prawda zarzucano mu, że dźwięk jest nieco metaliczny i lepsze efekty można osiągnąć podpinając głośniki zewnętrzne ale... czy po to się kupuje komputer przenośny by nosić jeszcze głośniki ? Na tle innych komputerów przenośnych brzmiał naprawdę fantastycznie.

Szczelina głośników za matrycą.

W komputerze tym starano się uniknąć wszelkich błędów popełnianych w rozmaitych, poprzednich konstrukcjach. Po raz pierwszy Apple zdecydowało się na zastosowanie kontrolera PCI w komputerze przenośnym, co umożliwiło użycie całkiem wydajnego układu graficznego - Chips & Technologies 65550 z 1 MB pamięci graficznej. Uzupełnieniem była bardzo dobra, aktywna matryca LCD o przekątnej 12.1" i rozdzielczości 800x600, którą Apple zatosowało później także w pierwszym iBooku Clamshell. Podczas projektowania komputera, a także w katalogach Apple, PowerBook 3400 występował dokładnie jako "PowerBook 3400c". Owa literka "c" oznaczała kolorową, aktywną matryce LCD. Wnioskować można, że skoro pojawiło się owo "c", rozważano także wersję komputera z czarno-białą matrycą pasywną. Na szczęście nigdy nie trafiła ona na rynek. Już w trakcie sprzedaży, często owo "c" znikało i można spotkać się zarówno z nazwą "PowerBook 3400" jak i "PowerBook 3400c" ale oznaczają one ten sam model.

Matryca o przekątnej 12.1" choć dziś może wydawać się śmiesznie mała, wówczas robiła wrażenie. Większość ówczesnych komputerów przenośnych posiadało matrycę 9".

Tradycyjnie już zaprojektowano komputer w ten sposób, aby dało się go łatwo rozbudować o dodatkowe elementy. Podobnie jak we wcześniejszych modelach, posiadał on kieszeń "hot swap" do której można było wpinać rozmaite urządzenia bez konieczności wyłączania komputera. Można było użyć dodatkowej baterii, stacji dyskietek, napędu CD, napędu ZIP Drive lub napęd magneooptyczny, a nawet wewnętrzne zasilacze sieciowe. Co ważne dla wielu użytkowników, kieszeń była taka sama jak ta, którą zastosowano w PowerBooku 5300, tak więc wszelkie urządzenia przeznaczone dla 5300 pasowały do PowerBooka 3400. Także istniała możliwość użycia baterii z 5300, jednak ze względu na dużą różnicę w pojemności oferowała ona zdecydowanie krótszy czas pracy niż te, które były przeznaczone do 3400. Komputer wyposażono także w złącze na PC Card Typ II i III, dzięki czemu można było użyć w nim popularnych kart zawierających pory USB czy FirewWire.

Zupełnie nowa płyta główna miała zapewnić "Hooperowi" wydajność porównywalną z desktopami Apple. Zrezygnowano z pozornych oszczędności jakie dotychczas miały miejsce podczas projektowania komputerów. PowerBook 3400 został wyposażony standardowo w pamięć Cache L2 o wielkości 256 KB, której brak we wcześniejszych modelach często był przyczyną dużo niższej wydajności od tej, oczekiwanej przez użytkowników.

Dane techniczne:

• CPU: PowerPC 603e taktowany 180/200/240 MHz
• Płyta główna: taktowana 40 MHz
• Pamięć Ram: 16 MB EDO Ram na płycie głównej, 1 slot na dedykowaną pamięć EDO. Maksymalnie 144 MB RAM.
• Grafika: Układ graficzny PCI C&T 65550 z dedykowaną pamięcią graficzną 1 MB, matryca aktywna 12.1" o rozdzielczości 800x600.
• Pamięć masowa: dyski ATA 1.3 GB (PowerBook 3400/180), 2 GB (PowerBook 3400/200), 3 GB (PowerBook 3400/240). Stacja dysków 1.44 MB (PowerBook 3400/180), napęd CD x12 (PowerBook 3400/200 i 3400/240).
• Złącza: 1 port ADB, port SCSI, 1 port serial, wyjście/wejście audio, port monitora zewnętrznego, port podczerwieni, mini PCI.

Ceny w USD PowerBooków w 1998 roku.

Nawet jak na ówczesne czasy, ceny 3400 były dosyć wysokie co Marc Bizer podsumował.

PowerBook 3400 stał się też pierwszym komputerem przenośnym Apple, w którym zamontowano wentylator na procesorze. Wentylator był wyłączony i uruchamiał się tylko po przekroczeniu określonej temperatury procesora. Praktyka życiowa jednak wykazała, że włączał się on bardzo sporadycznie, a wielu użytkowników nie wiedziało, że ich komputery posiadają wewnątrz wentylator.

W przypadku PowerBooka 3400 Apple posiadało w swojej ofercie cztery zestawy konfiguracji, różniące się między sobą zarówno procesorem jak i wielkością dysku twardego czy wyposażeniem dodatkowym, takim jak karta sieciowa czy modem.

Oferowany modem był na złączu miniPCI i nie można było mieć równocześnie wewnętrznej kary sieciowej i modemu. Pewnym rozwiązaniem tego problemu było złącze PC Card. Modem wewnętrzny oparto na chipie Rockwell 288, który oferował dobrą jakość i dobre osiągi . Niestety modem nie posiada Flash ROM, więc nie dało się go zaktualizować do przyszłych technologii 56K . Oprócz łączenia z internetem, można o było użyć jako faxu dzięki oprogramowaniu AppleFax lub FaxSTF jakie dołączano w zestawie.

Komputer nie był najlżejszy, ważył 3.3 kg i często mówiono o nim, że to PowerBook 5300 na sterydach. Bateria zapewniała mu od 2 do 4 godzin pracy co było przyzwoitym wynikiem jak na ówczesne mu czasy. Hooper okazał się naprawdę bardzo udaną konstrukcją, a jego 240 MHz wersja przez 8 miesięcy była najszybszym komputerem przenośnym na rynku.

Warto tu jednak wspomnieć, że najszybszy PowerBook 3400/240 miał swoisty falstart. Zaprezentowano go 17 lutego 1997 roku, podobnie jak słabsze wersje, jednak do sprzedaży trafił kilka miesięcy później, co spowodowane było z problemami z dostawami procesorów 240 MHz. W testach okazał się on dużo szybszy niż obecny na rynku PowerBook 1400 i co ciekawe, po raz pierwszy w historii Apple, okazał się on szybszy niż komputery stacjonarne Apple oparte na procesorze PowerPC 603.

Wyniki Macbench. Warto porównać dwa komputery stacjonarne z tego samego roku - PowerMac 8600 i PowerMac 6500 - do PowerBooka 3400.

Wypowiedź Dale'a Fullera nie była pustą przechwałką. Także osoby nie związane z Apple szybko doceniły moc PowerBooka.

PowerBook 3400 był produkowany do końca lutego 1998 roku i został zastąpiony PowerBookiem G3 "Kanga", który czasem występował jako PowerBook 3500. Jego odejście z rynku okazało się bardziej gwałtowne niż oczekiwaliby użytkownicy. "Kangę" oferowano w bardzo zbliżonej cenie - 5700 USD, a nawet w najuboższej wersji była dwa razy szybsza niż 3400/240. PowerBooki 3400 nie posiadały możliwości wymiany samego procesora (tak jak np. 1400) i trzeba było wymieniać całą płytę główną. Apple dało możliwość odpłatnej wymiany płyty głównej w 3400 na tą z "Kangi", ale taki zestaw kosztował 250 USD i bardzo szybko taka aktualizacja okazała się nieopłacalna, gdyż na rynek trafił jeszcze tańszy i wydajniejszy PowerBook G3 "Wallstreet".

Kadr z filmu "Masz wiadomość" w którym wystąpił PowerBook 3400 lub PowerBook G3 Kanga. Opinie są podzielone.

Komputer sprzedawano z systemem Mac OS 7.6.1 i można na nim zainstalować maksymalnie Mac OS 9.1. Poprzez różne kombinację usiłowano na nim instalować Mac OS X w wersji 10.1, ale nie ma to większego sensu. Procesor komputera jest zbyt słaby by zapewnić minimum wygody w użytkowaniu go z Mac OS X.

Przez krótki okres dominacji na rynku, PowerBook 3400 zdobył sobie jednak miano komputera legendarnego ze względu na swoje możliwości, wydajność i bardzo wysoką trwałość.