Psychonauts 2 - najlepszy sequel, na jaki czekałem od 16 lat! Razputin rządzi!

Mało jest gier platformowych, które potrafią mnie wkręcić na długie godziny zabawy. Zazwyczaj po obeznaniu się z mechaniką produkcji, załapaniu najważniejszych cech gry oraz przebrnięciu przez połowę zabawy, nadzwyczajnie w świecie dopada mnie nuda, a tytuł ląduje na kupce wstydu, czekając na lepsze czasy. Wśród takich gier, znalazło się wiele produkcji postawionych na eksplorację, odkrywanie intrygi czy zwykły point-and-click, który do znudzenia ogrywałem w czasach Ace Ventura: Psi detektyw oraz Myst. Na szczęście na przestrzeni lat ogrywałem także tytuły bardzo dobre i większości wypadków mocno niedocenione przez społeczność graczy. Jedną z takich gier był Psychonauts, wydany na początku 2005 roku.

Rozwiązywanie zagadek, korzystanie z parapsychicznych mocy chłopca imieniem Razputin, nie tylko pobudzało wyobraźnię młodego gracza, ale i sprawiało w osłupienie, bogactwem detali, płynnością rozgrywki oraz pomysłowością twórców. Dobrze pamiętam, jak zarywałem nocki przy pierwszej odsłonie gry, często spóźniając się na lekcje lub pomijając popołudniowy seans Dragon Ball Z, gdy wracałem ze szkoły. Aż dziw bierze, że od tamtego czasu minęło ponad 16 lat, a na jeszcze większe zdziwienie zasługuje fakt, iż ta sama ekipa z Double Fine Productions zabrała się po tylu latach za drugą osłonę gry.

Do boju Raz!

Twórcy postanowili kontynuować znaną z pierwszej części historię, dopowiadając całkiem nowy rozdział. Na początku zabawy gracz nawet jeśli nie miał styczności z fabułą pierwowzoru, otrzymuje skróconą historię wspaniałych przygód chłopca imieniem Razputin, który w młodym wieku odkrywa swe moce parapsychiczne. Wybierając się na specjalny obóz dla szczególnie uzdolnionych, odkrywa wspaniały świat podróży między myślą a świadomością. Jak można było się spodziewać, do tego wszystkiego dochodzi wątek antagonisty z niecnymi planami, które na szczęście legną w gruzach za sprawą głównej postaci.

Przygodę w części drugiej, kontynuujemy całkiem niedawno po zakończonej historii z pierwowzoru, gdzie nasz bohater nareszcie dostaje się do głównej bazy Psychonautów. Wchodząc w te zaszczytne progi jako stażysta, ma wielką nadzieję pozostania w przyszłości znanym agentem. Tam poznaje tajniki swojej nowej pracy, uczestniczy w wielu niesamowitych przygodach i stale rozwija swoje unikalne umiejętności. Pod okiem znanych z pierwszej części postaci, innych stażystów oraz wielkiej szóstki, ojców założycieli placówki, stara się rozwikłać wielką tajemnicę i pokonać nowego arcywroga - potężną Maligulę. Tak pokrótce można opisać otoczkę fabularną gry, która idealnie spaja elementy platformowe z łamigłówkami i grą akcji.

Nasz bohater i tym razem może liczyć na wiele przygód oraz zadań pobocznych, dzięki którym rozwinie swoje umiejętności, zbierze potrzebne do wykonywania zadań przedmioty oraz doprowadzi do rozkwitu agencji Psychonautów. Wraz z podejmowaniem się nowych zadań, odblokowujemy coraz to nowsze ścieżki, jakimi nasza postać może podążyć, a także całkiem nowe lokacje, które początkowo były dla nas niedostępne. Otrzymując nowe umiejętności, które przydadzą nam się do lepszej eksploracji poziomów oraz walki, często zauważymy, że niektóre poziomy przechodzić będziemy mogli nieszablonowo, uzyskując w ten sposób dostęp do ukrytych lokacji oraz easter-eggów, których w grze jest mnóstwo!

Od przybytku głowa nie boli

Razputin podczas swoich przygód i walce z przeciwnikami, odnajduje wiele przedmiotów, podatnych na wytwarzanie.  Zazwyczaj są to fioletowe odłamki oraz kolorowe zarysy, które zebrane w odpowiednich ilościach, dostarczają naszej postaci pewnego rodzaju bonusy. W grze napotkamy także wiele przedmiotów, które wymienimy w specjalnych sklepach na elementy kosmetyczne, wpływające na wygląd naszych umiejętności lub dodające naszej postaci odpowiednie perki, lub nieco bardziej zaawansowane umiejętności. Korzystając ze specjalnych przedmiotów, umożliwimy naszemu bohaterowi szybki awans na wyższe poziomy postaci, które są też jednoznaczne z uzyskiwaniem wyższych kodów dostępowych do zamkniętych lokacji.

Możliwe jest także wykupywanie specjalnych naszywek, zwiększających statystyki postaci, ale możemy ich nosić dosłownie kilka sztuk, więc należy je umiejętnie dobierać. Nie pomijam także kwestii wykupywanie specjalnych ulepszeń, pozwalających zwiększać miejsce w plecaku lub wpływających na bazowe umiejętności. Zresztą te - znane z pierwszej części - psychokineza, czytanie w myślach, telekineza czy strzał PSI, możemy w bardzo łatwy sposób rozwijać. Otóż po zdobyciu nowego poziomu, nasza postać otrzymuje dodatkowe punkty do rozdysponowania. Możemy je więc przypisać do umiejętności, znacznie zwiększając ich możliwości lub otrzymując w zamian całkiem dodatkowe perki. Elementów rozwojowych RPG w grze jest całkiem sporo, choć nie ma żadnej potrzeby się na nich skupiać, gdyż jak pokazał mój gameplay - przez większość gry w ogóle ich nie rozwijałem, delektując się wyśmienitą zabawą.

Bo taka jest prawda. W Psychonauts 2 nie da się nudzić. Poza molochem, jakim jest centralne dowództwo, lokacje, jakie przyjdzie nam odwiedzić, iście zadziwiają i wprowadzają w dość bajkowy nastrój. Plansze łamiąc często i gęsto główne zasady wielu gier, ukazują niezwykłą pomysłowość scenarzystów i twórców. Porównując te dokonania na tle poprzedniej części, muszę przyznać, że druga część robi to jeszcze lepiej i to ze zdecydowanym rozmachem. Już zwykłe lokacje spoza terenu bazy wypadowej robią niesamowite wrażenie swą złożonością i dostępami w różne odnogi, tworząc z mapy istny labirynt przejść, a co dopiero gdy zechcemy odwiedzić umysł kogoś "skrajnie dziwnego" ...

Lokacje ukazywane w głowach postaci, jakie przyjdzie nam nawiedzić, bardzo często są równie pokręcone co ich właściciele. Umysł szalonego dentysty? Jest. Niespełnione marzenia hazardzistki z leczniczym zapędem? Są, choć skomplikowane. A może jeden z członków założycieli, mający problem z rozszczepieniem osobowości? Dla każdego coś miłego. Każda z plansz jest inna, oferuje inne doznania, innych przeciwników i inny sposób na przejście. By móc w jakikolwiek ukończyć poziom przyjdzie nam skorzystać z większości dostępnych w grze umiejętności, wykorzystując zebrane podczas zabawy informacje. Na każdym poziomie czekać będą na nas znajdźki, mini gierki lub możliwości zmiany sposobu myślenia właściciela myśli, w których się obecnie znajdujemy. Jeśli ktoś jak ja zatracił się w psychodelicznym świecie nowej Alicji w Krainie Czarów ... będzie mocno usatysfakcjonowany!

Świat, który zadziwia!

Tworząc drugą odsłonę gry, twórcy mogli na spokojnie przeanalizować błędy i problemy poprzednika. Od przykładnej kamery wchodzącej w ściany lokacji, niewidzialne bariery i pewne ograniczenia, po niechlujnie skonstruowaną mechanikę i fabułę, która na początku przygody potrafiła zniechęcić wielu śmiałków. I choć dopiero od połowy części pierwszej, gra pokazuje niezły pazur swoimi możliwościami, niewielu było w stanie wytrwać ten powolny gameplay. W części drugiej błędy te zostały i zastąpione i nieco lepiej załatane. Od samego początku zabawy jesteśmy zasypywani nowymi informacjami o umiejętnościach naszej postaci, ale nie jesteśmy od razu wrzucani na głęboką wodę. Oswajamy się z nimi, ucząc się ich zastosowania w praktyce. Otrzymując nową umiejętność, możemy ją wielokrotnie sprawdzić, czy nada się do walki, czy samej defensywy.

Samej walki w grze uświadczymy mało, ale nie będzie to na minus. Potyczki są tutaj bardziej stosowane jako reakcja obronna umysłu i bardzo często dobrze wytłumaczone. Potężniejsze problemy będą powodowali przeciwnicy elitarni, ukazujący się zwykle w przypadku oczyszczania umysłu z niechcianych emocji. Takie potyczki nie opierają się na zwykłym tłuczeniu oponenta po mackach, ale używaniu w praktyce zdobytych umiejętności, często wykorzystując otoczenie, w jakim się akurat znajdujemy.

Świat przedstawiony zachwyca ilością detali, odwzorowanie lokacji bazy Psychonautów, to lokacje iście wyrwane z filmów o agencjach wywiadowczych, a tereny podległe, niczym z parków narodowych w USA. Ale dopiero po wkroczeniu na terytoria umysłu, zabawa nabiera wręcz elitarnego tempa. W trakcie zabawy przemierzyłem chyba z 40 umysłów, znacznie różniących się możliwościami przejścia i zadziwiających swoich wizytatorów unikalnym kunsztem wykonania. Każda z nich posiada wbudowane mini gierki, przenosząc gracza dla przykładu na dwu‑wymiarowy ekran kardiologiczny. Pomysłowości w grze nigdy dosyć o czym świadczą m.in grafiki w tej recenzji.

Szczerze powiedziawszy, gra jest dla mnie PRAWIE idealna. Dlaczego prawie, zapytacie. Otóż brakuje mi w niej polonizacji. Zazwyczaj w grach tego typu wystarczyłyby polskie napisy, ale jak sami twórcy przyznali - nie było czasu. Gra miała priorytetowo wyjść w terminie, co pogrzebało plany o ojczystym języku, czy tym bardziej dubbingu. I nie ukrywam, że go w grze tego kalibru bardzo brakuje. Mój szarpany angielski nie jest najwyższych lotów - przyznaję, ale bardzo często gra używa takich określeń, że gracz nie wie, czy tyczą się prawdziwego słowa, czy wymyślonego na potrzeby świata gry. Być może za jakiś czas uda się komuś stworzyć spolszczenie, a na tę chwilę, by zagrać, trzeba się po prostu przyzwyczaić.

Gra (prawie)ideał - 9/10!

Psychonauts 2 jest grą świetną. Posiada najwyższej klasy mechaniki, doprowadzone do perfekcji. Gracz odnajdzie w niej świetnie napisaną i poprowadzoną historię, opatrzoną w klimacie kontrwywiadu i tajemniczymi agentami na czele. Ponadto czeka na nas fenomenalny klimat z możliwością penetrowania umysłów naszych ofiar, a także przyjemna, platformowa przechadzka po świecie realnym i tym, wewnątrz myśli. Twórcy przygotowali dla graczy istną beczkę możliwości, w której wyjadacz platformowy odnajdzie swój nowy dom. Gorąco polecam do zagrania, gdyż wsiąknąć w ten przepiękny świat jest bardzo łatwo, ale wyjść już niekoniecznie!

PS: Niech nie odstraszy was cena na poziomie ~215 zł na GOG. Ta gra może i sporo kosztuje, ale jest warta tych pieniędzy jak mało która z gier AAA w 2021 roku!